พ่อไม่ใช่Superman แม่ไม่ใช่SuperWoman

โรงพยาบาลเป็นที่สุดขีด (Extreme)
ทุกคนที่มาล้วนบาดเจ็บ เจ็บป่วย
พูดอย่างนี้ไม่บอกว่ามันแย่…
เพียงอยากบอกว่ามันเป็นอย่างนั้น
และเช่นนั้น มันจึงให้บทเรียนมากมาย…


เห็นคุณยาย อายุมาก…หลังงอคุ้ม เดินไม่สะดวก
เห็นคุณปู่นั่งรถเข็น
“พ่อแม่ไม่ใช่Superman หรือ Superwoman”
แต่ยังดีที่ท่านอยู่กับเราจนถึงวันนี้

…………………..

เมื่อพูดถึง เวลา ชีวิต ความตาย
เรามักจบที่เวลาชีวิตแต่ละคนมีค่ามาก
ต้องใช้เวลาให้ดี ให้คุ้มค่า
เพราะวันคืนไม่คอยท่า เวลาไม่คอยใคร


ทุกคนมีเวลา..
แต่เวลาของทุกคนไม่เท่ากัน
ที่แย่คือ…เราไม่รู้ว่ามันจะหมดลงตอนไหน!!
ทุกวันเราจึงใช้เวลาของเรา…อย่างมีค่า
เราจึงรักษา หวงแหน…ใช้อย่างดี
ทุ่มเวลาเต็มที่กับสิ่งต่างๆ อย่างเต็มที่
ไม่ผิดเลย…เราได้ใช้เวลาของเราอย่างดี

เราลืมไปเลยว่าจักรวาลของเรามีนาฬิกาหลายเรือน
เราลืมไปว่า เวลาของคนที่เรารัก…
ก็จำกัดเหมือนกัน
หมดลงทุกวันเหมือนกัน
และแย่เหมือนกัน…

ไม่รู้ว่าจะหมดลงตอนไหน

…………………..

พ่อ-ไม่ใช่ superman
แม่-ไม่ใช่super woman
คนรักของเรา ไม่ใช่ “สีทนได้” เหมือนในโฆษณา
เขาอาจจะอยากรอความสำเร็จของเรา
อาจจะอยากรอร่วมแสดงความยินดีกับเรา
อาจจะรอการแสดงความรักจากเรา
แต่…รู้ไหม “เวลาของคนที่เรารักอาจจะไม่รอด้วย”


วันนี้จับมือท่านมาดู
กล้ามที่แน่น เหลวไปหมดหรือยัง…
ผมของซูเปอร์วูแมน ของเรา ยังดกดำเหมือนภาพจำในวัยเด็กไหม

ท่านอาจจะรอเรามานานโข…
ทำไมต้องให้ท่าน / เขา รอ
ทำไมต้องช้า
…ทำไมไม่ใช่ตอนนี้
ถ้าไม่ใช่ตอนนี้แล้วจะเมื่อไร…

เวลาของคนที่เรารัก…
อาจจะเป็นคนละเรือนกับเรานะ

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *